Wat wil je daar nog aan toevoegen? Misschien dat het hier gaat om een witte wijn gemaakt van 100% Trebbiano Spoletino, een druif waar van niemand precies weet wat het is; dat die druiven in bomen klimmen en soms wel 200 kilo per stok aan opbrengst geven; of misschien dat die stokken ruim tachtig jaar geleden nog door Armando – de opa van de huidige wijnmaker, Giampaolo Tabarrini  - in de grond zijn gestopt.
Of misschien is het genoeg om te weten dat het heel gespierd wit is goed 'voor winteravonden', bij oosterse gerechten - en zeg nu zelf yuzu, ponzu en soya zijn tegenwoordig toch veel gangbaarder dan spruitjes - en bij de asperges. Umbria Bianco Adarmando 2015!

Behalve de Adarmando maakt Tabarrini ook een instapmodel van Trebbiano Spoletino: Padrone delle Vigne Bianco 2017. De nieuwe aanplant levert de druiven voor deze wijn die aromatisch wel overeenkomt met het origineel, maar nog niet diens structuur heeft.

Montefalco maakt ook gespierd rood. Sagrantino geeft misschien wel de allerkrachtigste wijn die er is, de wijnen hebben een welhaast oneindig leven van rijping voor zich. Op dit moment heb ik Sagrantino 2004, 2006, 2007 en 2012, iedere keer weer verrassend hoe jeugdig zo’n 15 jaar oude wijn nog overkomt.

De Sagrantino geeft met vijfentwintig procent aandeel ook het karakter aan de tweede wijn van Tabarrini: de Montefalco Rosso 2015. Nog steeds een heel volle wijn, maar de brute kracht van de Sagrantino wordt hier getemd door de Sangiovese (50%) en de Barbera (25%).

De Padrone delle Vigne Rosso 2017 is de laatste wijn die we van het wijngoed hebben: een gulle, vlezige rode wijn van voornamelijk Sangiovese. Heel makkelijk te drinken ondanks dat je er wel lekker op kunt kauwen.